2014-11-24
Przez setki lat naszej historii obfite włosy symbolizowały witalność, zdrowie i męskość. Ich strata mogła świadczyć o podporządkowaniu, utracie indywidualności, a nawet impotencji i niedołęstwie . Trudno więc się dziwić, że łysienie może mieć istotny wpływ na poczucie własnej wartości.

Jak ważny jest to aspekt naszego życia pokazują też badania. 3 na 10 badanych mężczyzn deklaruje, że zrezygnowałoby z seksu, gdyby pozwoliło im to pozbyć się problemu nadmiernego wypadania włosów. Aż połowa respondentów wydałaby swoje życiowe oszczędności w tym celu.

Nie dziwią mnie te dane, choć konkretne liczby na pierwszy rzut oka mogą zaskakiwać. Nadmierne wypadanie włosów, czy też mówiąc wprost – łysienie androgenowe, to problem większości mężczyzn. Chociaż 5 lub nawet 8 z 10 panów w zależności od wieku doświadcza tej choroby, wcale nie oznacza to, że poczucie osamotnienia znika i łatwiej przez to zaakceptować ten problem. Mężczyźni uważają, że od kondycji ich włosów w dużej mierze zależy ogólna ocena ich atrakcyjności, także seksualnej. Idąc tym tropem, jasne jest, że łysienie może w istotny sposób wpływać na samoocenę – twierdzi dermatolog dr n. med. Marek Antiszko.

Kogo najbardziej „boli” problem nadmiernego wypadania włosów?

Istnieje wiele czynników, które mogą wpływać na to, czy i w jakim stopniu nadmierne wypadanie włosów rzutuje na psychologiczne aspekty funkcjonowania. W przypadku łysienia androgenowego naukowcy wysnuwają następujące wnioski[i]:

• PIĘKNI I MŁODZI: Młodsi mężczyźni są zdecydowanie bardziej wrażliwi na rozpoczynający się proces utraty włosów. Ich wygląd zaczyna się różnić od rówieśników w sposób nieakceptowany społecznie.
• SAMOTNI: Mężczyźni, którzy nie są w związkach, uważają, że w przypadku nadmiernego wypadania włosów ich atrakcyjność maleje, co jednocześnie wpływa na zmniejszenie szansy na randki i nawiązanie bliższych relacji.
• PODATNI NA OPINIĘ: Mężczyźni, którzy mają ogromną potrzebę aprobaty społecznej, w sposób szczególny zwracają uwagę na to, jak widzą ich inni. Dlatego też swoją psychologiczną uwagę skupiają na tych aspektach, które inni mogą oceniać. Włosy są jednym z ważnych, widocznych cech wyglądu, stąd łysienie będzie dla nich nie lada problemem psychologicznym.
• DBAJĄCY O WYGLĄD: Na koniec prawda oczywista – mężczyźni, którzy inwestują w swój wygląd, traktując go jako źródło poczucia własnej wartości, są bardziej podatni na niekorzystne zmiany kondycji swoich włosów.

Kobiety też łysieją…

U kobiet łysienie androgenowe występuje rzadziej niż u mężczyzn – 10-30% w wieku ok. 30 lat i wzrasta do 50-70% po 60 roku życia[ii]. Jednak w porównaniu do panów, przedstawicielki płci pięknej inwestują więcej w swój wygląd, w tym też we włosy. Jest to taka część, którą kobieta może „manipulować” w celu budowania swojej kobiecości, piękna i seksualności. Właśnie w celu ograniczenia możliwości epatowania tymi cechami w niektórych kulturach włosy są chowane pod chustami i innymi nakryciami głowy.

Kobiety z nadmiernym wypadaniem włosów tracą w pewnym stopniu kontrolę nad swoim wyglądem, co bardzo wpływa na ich samoocenę. Nietrudno sobie wyobrazić, jak bardzo może to wpływać na różne aspekty ich funkcjonowania³.

 „Niezdrowe” łysienie

Chociaż wydaje się, że łysienie androgenowe nie jest poważną dolegliwością, w istotny sposób wpływającą na samopoczucie fizyczne („wypadający włos przecież nie boli”), to jednak utrata włosów może powodować pewne dodatkowe niedogodności. Jakie i dlaczego?

Wyobraźmy sobie, że jest 35°C, żadnej chmury i palące słońce. W takiej sytuacji zdarza się, że nawet osobie z bujnymi lokami w miejscu przedziałka robi się czerwona kreska. Czasami też schodzi naskórek. Włosy chronią bowiem przed oparzeniem słonecznym, a także przed zimnem, uszkodzeniami mechanicznymi i promieniowaniem ultrafioletowym³. Łatwo więc zrozumieć, że osoby łysiejące muszą dodatkowo chronić głowę przed wspomnianymi czynnikami.

Zaakceptować, ukrywać czy walczyć?

Osoby z łysieniem androgenowym mają do wyboru 3 opcje: akceptację choroby i rezygnację z działania, ukrywanie problemu lub podjęcie wyzwania i rozpoczęcie leczenia.

Część panów akceptuje swoje łysienie, traktując je nawet jako wyróżnik. Nie ukrywajmy, niektórzy naprawdę dobrze wyglądają bez włosów. Wciąż jednak jest spora grupa mężczyzn, która o akceptacji nie chce słyszeć i takie ich prawo, bo każdy z nas jest inny. Ukrywanie łysiny jest trudne i nie zawsze się sprawdza. Obecnie dostępnych jest kilka metod leczenia łysienia androgenowego. Jedną z nich jest przeszczep mieszków włosowych, jednak to metoda inwazyjna i wymaga rekonwalescencji, poza tym jest to dosyć kosztowny zabieg. Kolejną metodą jest stosowanie różnych środków wspierających porost włosów. Musimy jednak pamiętać, że łysienie androgenowe to choroba, która wymaga leczenia lekami. W tej sytuacji nie wystarczą jedynie kosmetyki czy suplementy diety – mówi dr n. med. Marek Antiszko.

Czym leczyć?

Jednym z leków przeznaczonych dla mężczyzn i kobiet z łysieniem na tle androgenowym, którego skuteczność udowodniono naukowo, jest minoksydyl. W Polsce ta substancja dostępna jest między innymi w postaci leku bez recepty pod nazwą Loxon 2% (płyn na skórę).

Loxon 2% pobudza porost włosów i odwraca lub hamuje miniaturyzację mieszków włosowych. Działa silnie pobudzająco na namnażanie się komórek mieszków w fazie wzrostu.

Jakie są rezulaty? Zahamowanie wypadania włosów obserwuje się już w drugim miesiącu stosowania leku Loxon 2%, a porost włosów rozpoczyna się przeważnie po 4 miesiącach leczenia[iii].

LOXON 2%, 20mg/ml, płyn na skórę. 1 ml płynu zawiera 20 mg minoksydylu. Wskazania do stosowania: Leczenie łysienia androgenowego u mężczyzn i u kobiet. Przeciwwskazania: Nadwrażliwość na minoksydyl lub inne składniki produktu leczniczego Loxon 2%. Nadciśnienie tętnicze.

{Opracowano na podstawie Charakterystyki Produktu Leczniczego z datą 06/2011}

Nadesłał: Nepentes