2008-01-21
Rozwój cywilizacji sprawia, że świat, w którym żyjemy ulega nieustannym zmianom, którym zawdzięczamy wiele korzyści. Szybki postęp umożliwił nam lepsze, wygodniejsze i bardziej komfortowe życie.

Niestety za te zdobycze ludzkości przychodzi nam płacić bardzo wysoką cenę, coraz częściej wystawiamy na ryzyko to co dla nas najcenniejsze - zdrowie. Żyjemy w pośpiechu i w stresie. Ponadto z roku na rok wzrasta ilość przypadków występowania tzw. schorzeń cywilizacyjnych.

Jednym z takich niepożądanych efektów rozwoju cywilizacji jest także niepłodność.

Niepłodność i metody jej leczenia.

Niepłodność została uznana przez Światową Organizację Zdrowia za problem cywilizacyjny. W ciągu ostatnich lat zaobserwowano w wielu rozwiniętych krajach gwałtowny jej wzrost. Według statystyk światowych, problem niepłodności dotyczy 8-18% par. Jest on jednak zależny od wieku, bowiem okres największej płodności kobiety przypada między 20. a 25. rokiem życia, po czym dochodzi do znacznego jej obniżenia po 35. roku życia i niepłodności fizjologicznej po menopauzie. W Polsce, co szóste małżeństwo zmaga się z tym problemem. O niepłodności można mówić w przypadku, jeżeli kobieta po roku regularnego współżycia seksualnego, przy braku stosowania środków antykoncepcyjnych, nie może zajść w ciążę. Po tym okresie para powinna skonsultować się ze specjalistą zajmującym się problemami niepłodności, który ustali przyczyny oraz zaleci odpowiednią farmakoterapię. Niepłodność może być uwarunkowana wieloma czynnikami i leczona na wiele sposobów, w zależności od skali problemu. Kobieta, u której zaobserwowano niepokojące sygnały świadczące o niepłodności powinna poddać się badaniom hormonalnym i monitoringowi owulacji. U mężczyzny wykonuje się badanie nasienia.
W przypadku kobiet czasami wystarczy jedynie terapia hormonalna lub niewielkie zabiegi. Niekiedy jednak wymagana jest większa ingerencja w postaci leczenia za pomocą technik wspomaganego rozrodu pozaustrojowego, takich jak inseminacja (IUI), klasyczne zapłodnienie in vitro (IVF) lub zastosowania mikroiniekcji plemnika do komórki jajowej (ICSI).

Rodzaje niepłodności

Istnieje wiele podziałów niepłodności. Rozróżniamy m. in.:

• niepłodność pierwotną (sterilitas primaria), gdy kobieta nigdy nie była w ciąży;
• niepłodność wtórną (sterilitas secundaria), gdy kobieta była już w ciąży zakończonej porodem lub poronieniem (naturalnym lub sztucznym) i nie może ponownie zajść w ciążę;
• niemożność donoszenia ciąży (infertilitas) - sytuacja, w której nie ma kłopotów z zajściem w ciążę, natomiast kończą się one poronieniem lub porodem przedwczesnym.

Problem niepłodności może dotyczyć jedynie mężczyzny (niepłodność męska) lub tylko kobiety (niepłodność żeńska), ale często zdarza się sytuacja, w której oboje partnerzy mają zaburzenia płodności (niepłodność małżeńska). W około 10% przypadków dostępnymi metodami diagnostycznymi nie udaje się ustalić przyczyny niepłodności - mówimy wówczas o niepłodności idiopatycznej.

Problemów związanych z niepłodnością oraz przyczyn niepłodności jest wiele. Małżeństwa decydują się coraz częściej na potomstwo w późniejszym wieku, co sprawia, że lekarze muszą ingerować w płodność kobiety i mężczyzny. Również u kobiet wykonujących niektóre zawody, np. u sportsmenek czy zawodowych tancerek, pod wpływem intensywnego wysiłku fizycznego dochodzi do zaburzeń hormonalnych powodujących występowanie cykli bezowulacyjnych. Najczęstszymi przyczynami niepłodności żeńskiej jest niedrożność jajowodów (30-35%) oraz zaburzenia hormonalne (25%). Ponadto czynnikami ryzyka niepłodności są również choroby układu krążenia, przewlekłe zapalenie nerek, cukrzyca, niedokrwistość, zaburzenia odżywiania, przewlekły alkoholizm, choroby tarczycy, a także czynniki środowiskowe jak palenie papierosów. Nie bez znaczenia pozostaje także aspekt psychologiczny. Znaczący wpływ na ograniczenie płodności u kobiety może mieć jej stan psychiczny, wywołany np. presją otoczenia. Jeśli długotrwałe leczenie tradycyjnymi metodami nie kończy się sukcesem tzn. urodzeniem dziecka, to u niepłodnych kobiet pojawia się frustracja o charakterze społecznym, psychicznym. Uczucie osamotnienia i wstyd przed dzieleniem się własnymi problemami z innymi powodują alienację z aktywnego życia społecznego i zawodowego.

Co to jest in vitro, ICSI, inseminacja.

Zapłodnienie in vitro czyli zapłodnienie pozaustrojowe ma na celu pokonanie przyczyn niepłodności poprzez zapłodnienie w warunkach laboratoryjnych komórek wyizolowanych z organizmu macierzystego. Jest to proces złożony, rozpoczynający się stymulacją hormonalną kobiety, poprzez punktację (pobranie komórek jajowych) i zapłodnienie uzyskanych komórek w warunkach laboratoryjnych, a kończąc na transferze zarodków do jamy macicy. Stymulacja hormonalna ma za zadanie uzyskanie większej ilości pęcherzyków jajnikowych z komórkami jajowymi. Rozpoczyna się w drugiej połowie cyklu poprzedzającego procedurę pobrania komórek i transferu zarodków. Początkowo pacjentka przyjmuje hormony, które zahamują wzrost pęcherzyków jajnikowych. Właściwa hormonalna stymulacja pęcherzyków, w których są obecne komórki jajowe, rozpoczyna się w pierwszych dniach kolejnego cyklu. Proces stymulacji jest monitorowany przez cały czas jego trwania w badaniach USG. W odpowiednim momencie, kiedy pęcherzyki osiągną właściwe rozmiary, przystępuje się do pobrania komórek jajowych w nich zawartych. Zabieg ten trwa zaledwie kilka minut i odbywa się w znieczuleniu. Lekarz nakłuwa jajniki przez pochwę i cienką igła pobiera płyn pęcherzykowy z komórkami jajowymi. W chwilę później embriolog w laboratorium in vitro odnajduje obecne w płynie pęcherzykowym oocyty i przenosi je w specjalnych pożywkach do inkubatora. Następnie, z nasienia mężczyzny odpowiednimi technikami pozyskuje się najlepsze plemniki. Wyselekcjonowane plemniki dodaje się do wcześniej pobranych komórek jajowych. Całość umieszcza się ponownie w inkubatorze. Kolejny etap to ocena zapłodnienia komórek i procesu ich dalszego rozwoju. Zwykle do macicy przenosi się 2-3 zarodki. Zdarza się, że w procesie stymulacji i późniejszego zapłodnienia powstanie większa ilość zarodków. Mogą one zostać zamrożone i wykorzystane w późniejszym okresie, zwiększając skuteczność metody in vitro w przeliczeniu na jeden cykl do ponad 50-60%.

Inną metodą, pomocną w zapobieganiu niepłodności jest ICSI, zastosowanie mikroiniekcji plemnika do komórki jajowej. To procedura bardzo pomocna w przypadku, kiedy u mężczyzny odnotowuje się bardzo słabe parametry nasienia, ponieważ wymaga tylko kilku plemników, tyle ile uzyskano komórek jajowych. Mikroiniekcja plemnika ponadto umożliwia wyeliminowanie części przyczyn niepłodności związanych z nieprawidłową budową komórek jajowych. Polega ona na bezpośrednim podaniu plemnika do komórki jajowej. Pozostałe etapy tej procedury (stymulacja, pobranie komórek jajowych, transfer zarodków do jamy macicy) są identyczne jak przypadku in vitro.

Najprostszą metodą wspomaganego rozrodu jest inseminacja, czyli podawanie za pośrednictwem cieniutkiego cewnika wybranych i odpowiednio przygotowanych plemników do jamy macicy. Ten sposób umożliwia ominięcie bariery śluzu szyjkowego i znajdujących się w nim czynników, które w niektórych przypadkach mogą powodować uszkodzenie plemników.
Jak twierdzi dr Sławomir Sobkiewicz z łódzkiej kliniki Salve Medica specjalizującej się w leczeniu niepłodności techniki te pozwalają osiągnąć oczekiwane potomstwo ponad 60% par. Wymaga to jednak czasami znacznej cierpliwości i odporności na niepowodzenia, a w Polsce przy braku pomocy państwa, również znacznych nakładów finansowych. Obecnie po 29 latach od urodzenia pierwszego dziecka metodą in vitro skuteczność tej metody wzrosła od 2-3% do około 50-60% w cyklach skumulowanych (cykle ze świeżymi zarodkami i zarodkami mrożonymi). Metody te zastosowane przez fachowy i doświadczony zespół lekarzy i embriologów pozwala ciszyć się potomstwem większości zgłaszających się parom. Skuteczność tych metod wzrasta wraz z osiągnięciami embriologii i technik medycznych i jest już na tyle duża, że metody te można uważać za efektywne, a każdy rok przynosi poprawę ich skuteczności o 2-3%.

Planujesz potomstwo - zadbaj o swoje zdrowie

Zapłodnienie pozaustrojowe jest bardzo złożoną metodą medyczną, wymagającą dużego zaangażowania, czynnego uczestnictwa i wytrwałości. Wiąże się z nim cały proces farmakoterapeutyczny. Bardzo ważne jest odpowiednie przygotowanie organizmu, prawidłowe dbanie o zdrowie zarówno ogólne jak i intymne. Każda kobieta, która planuje potomstwo, powinna poddać się szczegółowym badaniom kontrolnym w miarę wcześnie. Wśród niebezpieczeństw mających istotne znaczenie i konsekwencje dla zdrowia jest wiele dolegliwości specyficznych dla kobiet. Jednym z nich, niestety wciąż bagatelizowanym, są dolegliwości miejsc intymnych.
Według szacunków, aż 75% kobiet przynajmniej raz w swoim życiu doświadczy dolegliwości związanych z zachwianiem prawidłowego ekosystemu i pH pochwy. Na dolegliwości tego typu cierpi nawet milion kobiet rocznie! Wśród nich wiele jest takich, które dowiadują się o nich od swoich lekarzy, w momencie, kiedy jest już za późno na łagodną formę terapii.

Stany zapalne mogą doprowadzić do niepłodności!

Stany zachowania fizjologicznej równowagi mikroflory układu moczowo-płciowego należą do najczęstszych i to z ich przyczyny kobieta najczęściej trafia do ginekologa. Zaburzenie ekosystemu i pH pochwy może być wywołane patogenami (bakterie, grzyby - np. Candida albicans), alergią lub brakiem równowagi hormonalnej. Jednak w zdecydowanej większości są związane z niekontrolowanym namnożeniem bakterii i grzybów patogennych, które są przyczyną dolegliwości, takich jak: bakteryjne zakażenie pochwy (waginoza bakteryjna) czy grzybów w przypadku drożdżycy, nawrotowych zakażeń dróg moczowych. Dolegliwości te zwykle objawiają się świądem, pieczeniem, zwiększoną ilością wydzieliny z pochwy (upławy), zróżnicowanej pod względem koloru, konsystencji i zapachu, co jest zależne od typu zaburzenia (bakteryjne czy grzybicze). Dlatego tak ważne, z punktu widzenia dalszego postępowania medycznego, jest prawidłowe rozpoznawanie, a w konsekwencji dalsze właściwe postępowanie farmakologiczne. Konsekwencje zaniedbania tych wydawać by się mogło błahych problemów są bardzo poważne w skutkach. Nieleczone, bądź nieprawidłowo zdiagnozowane zaburzenia ekosystemu pochwy, mogą przejść w przewlekłe, często utajone, a z czasem doprowadzić do bardzo niebezpiecznych w skutkach powikłań, takich jak właśnie bezpłodność - jeśli infekcja dojdzie do szyjki macicy i jajowodów.

Jak prawidłowo zadbać o zdrowie intymne kobiety?

Szczególnie ważne dla zdrowia intymnego kobiety, w szczególności kobiet planujących potomstwo, jest utrzymywanie prawidłowego pH pochwy oraz równowagi mikrobiologicznego środowiska pochwy. Sposobem, który pozwoli przywrócić równowagę mikrobiologiczną jest uzupełnianie składu mikroflory układu moczowo-płciowego kobiety o specjalnie wyselekcjonowane bakterie Lactobacillus,, które posiadają zdolność kolonizacji nabłonka pochwy i układu pokarmowego. Bakterie Lactobacillus znajdują się tylko w probiotykach czyli preparatach zawierających żywe i aktywne bakterie probiotyczne, ściśle zdefiniowanych szczepów, które podane w odpowiedniej ilości wywierają efekt prozdrowotny na organizm gospodarza.
Skład produktów probiotycznych jest dobierany w specjalnych warunkach, gdzie selekcjonuje się specjalne szczepy, wyizolowane ze zdrowych środowisk, w jakich naturalnie bytują. Takim probiotykiem, stworzonym według ścisłych wytycznych i procedur jest LaciBios femina.

Co to jest LaciBios femina?

LaciBios femina jest doustnym probiotykiem, wygodnym w stosowaniu i rekomendowanym przez Polskie Towarzystwo Ginekologiczne. Pomaga zadbać o właściwą mikroflorę i pH pochwy kobiety, a w przypadku jej zaburzenia np. w okresie stosowania antybiotykoterapii bądź innych czynników (antykoncepcja, zaburzenia hormonalne, cukrzyca i inne) przywrócić i utrzymać właściwa mikroflorę układu moczowo-płciowego kobiety. To wszystko dzięki dwóm unikalnym, starannie wyselekcjonowanym, opatentowanym o naukowo potwierdzonym działaniu szczepom probiotycznym bakterii kwasu mlekowego: Lacidobacillus rhamnosus GR-1 oraz Lactobacillus reuteri RC-14. Szczepy zawarte w LaciBios femina zostały specjalnie wyizolowane z pochwy zdrowych kobiet i zdeponowane w specjalistycznym banku szczepów. W jednej kapsułce probiotyku LaciBios femina jest 5 miliardów niemodyfikowanych genetycznie probiotycznych bakterii Lactobacillus. Szczepy Lactobacillus zawarte w LaciBios femina zostały przebadane w ponad 95 badaniach z udziałem kobiet na całym świecie, a badania nam ich prozdrowotnym działaniem prowadzi się od ponad 20 lat.

Dawkowanie i naukowo potwierdzone działanie

Dla dobra naszego zdrowia powinno zażywać się profilaktycznie preparat codziennie bez ograniczeń czasowych. Dysfunkcje układu moczowo-płciowego tak samo jak niepłodność to problem cywilizacyjny. A jednak w Polsce problem zdrowia intymnego kobiety, postrzegany przez pryzmat dobrostanu ekosystemu pochwy jest nadal mało znany i rzadko podejmowany, mimo, że w zasadzie każda z kobiet w różnych życiowych sytuacjach jest narażona na wystąpienie tego typu problemu. Należy zawsze pamiętać, bez względu na okoliczności, o dbałość o zdrowie intymne, które jest podstawą zdrowia kobiety. Prawidłowe postępowanie nie tylko pomoże zadbać o nasze zdrowie intymne, zmniejszy ryzyko zaburzeń ekosystemu i pH pochwy, ale także pomoże, co bardzo istotne dla kobiet planujących potomstwo, stworzyć odpowiednie i dogodne warunki fizjologiczne sprzyjające zapłodnieniu. Dr Sławomir Sobkiewicz uważa, że właściwa flora bakteryjna ekosystemu pochwy zapobiega występowaniu dysfunkcji narządu rodnego kobiety na tle zachwianego dobrostanu pochwy, a przez to może zmniejszyć częstość przypadków kobiecej niepłodności. Jeśli podjęłaś decyzję, że chcesz być mamą, przygotuj odpowiednio swój organizm do tej ważnej roli, zadbaj zawczasu o siebie. Jedna kapsułka dziennie LaciBios femina skutecznie, wygodnie i co najważniejsze bezpiecznie pomaga dbać o zdrowie intymne przyszłych mam i kobiet karmiących.

LaciBios femina - zdobywca Lauru Konsumenta 2007 w kategorii Odkrycie 2007

Nadesłał: Cieja