Stół fińskiego modernisty
|
W czasie, kiedy w Danii projektował Hans Wegener, sporo w dziedzinie designu przemysłowego działo się również nieco dalej na północ, w Finlandii.
Autor o którym będzie ta opowieść projektował zresztą nie tylko meble i sprzęty codziennego użytku. Należałoby wręcz powiedzieć, że design przemysłowy był tylko jednym z wątków jego twórczości. Jakoś tak jest, że projektowaniem mebli bardzo często zajmują się architekci – i tak jest również w tym przypadku. Chodzi o Alvara Aalto, jednego z najwybitniejszych fińskich modernistów, tworzącego od lat dwudziestych do siedemdziesiątych XX wieku. A precyzyjniej – chodzi o jeden stół jego autorstwa.
Rys. Pfleiderer – 01
Mebel zaprojektowany w latach pięćdziesiątych XX stulecia ma wymiary 135x80x71cm (dł.x szer. x wys.). Jego charakterystyczną cechą jest połączenie materiałów – nogi z giętego i rzeźbionego drewna brzozowego i jesionowy blat (na rysunkach dekory z kolekcji Pfleiderer). Został zaprojektowany przez Alvara Aalto i wyprodukowany przez fińską firmę Artek – założoną przez Alvara i jego żonę, Aino Aalto.
1. Jesionowy blat
2. Nogi z drewna brzozowego
3. Fragmenty gięte
4. Grubość blatu nieco większa niż grubość nóg
Rys. Pfleiderer – 02
Właściwie cała twórczość Aalto skutecznie wymyka się wszelkim definicjom modernizmu (definicjom innych prądów też się zresztą wymyka). Także ten mebel nie jest tu wyjątkiem. Daleko mu co prawda od barokowego przepychu – ale próżno również szukać modernistycznej ascezy. Obce ideom modernizmu są zarówno miękkie, organiczne linie, jak i rzeźbione nogi (wszak Adolf Loos, czyli jeden z prekursorów i największych teoretyków modernizmu pisał że „ornament jest zbrodnią”).
1. Gładki jesionowy blat z wyraźnym naturalnym rysunkiem drewna
2. Połączenie z giętą brzozową nogą
3. Delikatnie rozrzeźbiona płaszczyzna nogi, kojarząca się trochę z muszlami morskich skorupiaków
4. Wygięcie nogi również w płaszczyźnie poziomej zwiększa jej stabilność i sztywność
Rys. Pfleiderer – 03
Można jednak znaleźć w tym meblu również cechy typowe dla modernizmu. Lekka forma bez żadnych zbędnych elementów, wysmakowane proporcje czy forma wynikająca i przenikająca się z konstrukcją.
1. Gładki jesionowy blat z wyraźnym naturalnym rysunkiem drewna
2. Gięta brzozowa noga
3. Wygięcie nogi w płaszczyźnie pionowej jest jednym z głównych zabiegów stylistycznych nadających meblowi miękką, organiczną formę.
4. Rzeźbiona powierzchnia nóg potęguje wrażenie lekkości.
Nadesłał:
nota bene
|
