2007-12-15
Zawieranie transakcji, w której cena określona jest w walucie obcej, udzielanie bądź zaciąganie pożyczek i kredytów w euro czy frankach szwajcarskich jest bardzo częste w obecnych realiach gospodarczych i sprawia, że podmioty gospodarcze niezwykle często mają do czynienia z rozliczeniami w walucie obcej.

Polskie przepisy podatkowe i rachunkowe nie pozwalają na ewidencjonowanie zdarzeń gospodarczych w walucie obcej. Dlatego podatnicy muszą przeliczać kwoty wyrażone w walucie obcej na złote i uwzględniać różnice kursowe.
Od 1 stycznia 2007 r. obowiązują nowe zasady rozliczania różnic kursowych. Najważniejsza zmiana to możliwość stosowania przepisów o rachunkowości. Wprawdzie należy spełnić kilka warunków, ale dla dużych podmiotów nie są one trudne do spełnienia, a potencjalne korzyści wynikające z ujednolicenia podejścia do różnic kursowych są bardzo istotne. Nie bez znaczenia jest również to, że możliwość zastosowania tych przepisów do celów podatkowych zmniejszyć powinna liczbę przejściowych różnic między wynikiem finansowym a wynikiem podatkowym. Możliwe jest bowiem rozpoznawanie do celów podatkowych różnic kursowych wynikających z wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej.
Nowe przepisy wyraźnie mówią, że różnice kursowe powstają również w wypadku innego niż zapłata sposobu uregulowania należności i zobowiązań.

http://kafito.pl/prezentacja/firma/604509,kredyty-dla-zadluzonych-bez-bik-na-splate-komornika-bez-bik-hipoteczne-gotowkowe.html

Różnica kursowa związana jest ze zwiększeniem lub zmniejszeniem równowartości w złotych kwoty wyrażonej w obcej walucie, które spowodowane jest zastosowaniem do jej przeliczenia na złotówki w różnych momentach różnych kursów walut.

Przepisy podatkowe zezwalają na skorzystanie z zasad określonych w u. o. r. tylko w zakresie ustalania różnic kursowych. Nie dotyczy to niestety sposobu ustalania przychodów i kosztów.

Jeżeli podatnik zdecyduje się na podatkową metodę rozliczania różnic kursowych nie musi zawiadamiać urzędu skarbowego o swoim wyborze. Stosuje wówczas zasady rozliczania różnic kursowych przewidziane w ustawach podatkowych.

Praktyka przynosi wiele problematycznych zagadnień związanych z różnicami kursowymi. Należą do nich m. in. takie zagadnienia jak kaucja gwarancyjna płacona w walucie obcej, przewatulowanie i zamiana waluty obcej. Pokażmy zatem na przykładach, jak takie problemy rozwiązywać.
Zgodnie z nowymi regulacjami, podatnicy od 1 stycznia 2007 r. mogą wybrać sposób rozliczeń różnic kursowych: według zasad określonych w przepisach podatkowych bądź na podstawie przepisów o rachunkowości. Aby rozliczać różnice kursowe według przepisów o rachunkowości, podatnik musi spełnić kilka warunków.
Zarówno przepisy ustaw podatkowych jak i przepisy ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. (t. j. z 2002 r. nr 76, poz. 694 z późn. zm. ; ost. zm. Dz. U. z 2006 r. nr 208, poz. 1540), zwana dalej u. o. r. , przewidują obowiązek prezentacji transakcji w walucie polskiej, co przy transakcjach walutowych powoduje powstanie różnic kursowych. Różnice te wynikają ze zmian kursów waluty pomiędzy datami, na które dokonywana jest wycena i powodują – odpowiednio – zwiększenie lub obniżenie wartości aktywów lub pasywów w wymiarze złotówkowym.
O ile na gruncie przepisów podatkowych różnice kursowe ustalane są wyłącznie w momencie zajścia określonego zdarzenia (np. poniesienie kosztu, wypływu środków z konta walutowego), o tyle u. o. r. przewiduje dwa różne momenty wyceny pozycji wyrażonych w walutach obcych. Mianowicie w ujęciu rachunkowym różnice kursowe ustalane są:
•  w ciągu roku (w momentach zajścia zdarzeń gospodarczych), oraz
•  na dzień bilansowy (dla potrzeby wyceny aktywów i pasywów na dzień bilansowy).
Należy pamiętać, że różnice kursowe ustala się w szczególności dla następujących składników aktywów i pasywów wyrażonych w walutach obcych:
•  rozrachunków – należności i zobowiązań,
•  kredytów i pożyczek,
•  środków pieniężnych w kasie walutowej i na rachunku walutowym,
•  składników inwestycji finansowych, np. udziałów,
Dokonując rozliczeń różnic kursowych na podstawie metody rachunkowej, trzeba pamiętać, że istnieją dwa rodzaje różnic kursowych, biorąc pod uwagę ich efekt na prezentację sytuacji majątkowej przedsiębiorstwa w sprawozdaniu finansowym. Otóż z jednej strony ustala się różnice kursowe bilansowe, z drugiej zaś wynikowe różnice kursowe. Rozróżnienie to jest istotne, bo będziemy je rozważać przy okazji określania zagrożeń wiążących się ze znowelizowanymi przepisami podatkowymi dotyczącymi rozliczania podatkowych różnic kursowych.
Wynikowe różnice kursowe to takie, które wpływają na wynik finansowy w rachunku zysków i strat, tj. takie, które stanowią koszt lub przychód danego przedsiębiorcy (np. różnice kursowe powstające przy zapłacie zobowiązania na skutek zmiany kursu pomiędzy datą zapłaty a datą zarachowania kosztu). Natomiast różnice bilansowe odnoszone są na zwiększenie lub zmniejszenie wartości aktywów bądź pasywów, wykazywanych w bilansie.

Nadesłał: sp