Adopcja po polsku
|
Często mówi się o tym, że jest to trudny proces, obostrzony wieloma wymaganiami, które stawia się przed kandydatami na rodziców. Chcąc się o tym przekonać, sprawdziliśmy przez jakie formalności trzeba przebrnąć, jak przebiega postępowanie adopcyjne, jak przedstawiają się liczby i statystyki.
Dokumenty
Niejednokrotnie adopcja jest jedyną szansą na założenie rodziny. Jednak jeśli ktoś przymierza się do tego tematu, musi zderzyć się z murem formalności, które są nieodłącznym elementem tego procesu. Najlepiej rozpocząć go od kompletowania wymaganych dokumentów, a jest ich niemało.
W przypadku zamiaru adopcji dziecka w wieku do 18. lat należy wypełnić wniosek adopcyjny, a następnie złożyć go w ośrodku adopcyjnym, kierowanym przez najbliższy urząd marszałkowski wraz z następującymi dokumentami:
- aktualny odpis zupełny aktu małżeństwa (w przypadku drugiego małżeństwa również akt rozwodowy),
- akt urodzenia (w przypadku osób samotnych ubiegających się o dziecko).
- zaświadczenie o zarobkach lub zaświadczenie z urzędu gminy w przypadku działalności rolnej,
- zaświadczenie lekarskie o stanie zdrowia,
- zaświadczenie o niekaralności,
- opinia od pracodawcy,
- zaświadczenie z poradni zdrowia psychicznego oraz poradni odwykowej, świadczące o tym, że nie było się w niej leczonym (byli pacjenci którejś z poradni muszą przedstawić opinię o stanie zdrowia).
Kto?
Do procesu adopcyjnego w Polsce mogą przystąpić zarówno małżeństwa, jak i osoby samotne. Para starająca się o dziecko musi mieć co najmniej pięcioletni staż małżeński. Osoby samotne lub pozostające w związku nieformalnym narażone są na większe trudności prawne w procesie adopcji.
Każdy kandydat na rodzica musi zapewnić dziecku dobre warunki materialne, dostęp do leczenia oraz kształcenia. Dodatkowo, różnica wieku pomiędzy rodzicami adopcyjnymi a dzieckiem nie może przekraczać 40 lat.
Po złożeniu wniosku do ośrodka adopcyjnego, przyszli rodzice zostaną poddani ocenie, która ma wykazać czy:
- znajdują się w pewnej sytuacji materialnej, która pozwoli im utrzymać i wychować dziecko,
- są w trwałym związku, opartym na wzajemnym szacunku (w przypadku małżeństw),
- są jednomyślni w sprawie decyzji o adopcji,
- nie są w stanie jakiegokolwiek uzależnienia.
Kogo?
Nie każde dziecko, które przebywa w domu dziecka może zostać przekazane rodzicom adopcyjnym. Taką możliwość mają tylko te maluchy, których biologiczni rodzice zmarli lub zrzekli się praw rodzicielskich. Ten drugi przypadek najczęściej dotyczy matek znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej, matek niepełnoletnich, a także rodzin wielodzietnych, których nie stać na utrzymanie kolejnego dziecka. Od momentu zrzeczenia się praw do dziecka, do chwili przekazania go do nowej rodziny, malec przebywa w pogotowiu opiekuńczym lub w domu dziecka, gdzie czeka na adopcję.
Istnieją również takie sytuacje, które uniemożliwiają przeprowadzenie adopcji. Tak jest w przypadku dzieci, których biologiczni rodzice nie zrzekli się praw rodzicielskich, a odebranie im dziecka (np. przez policję) było następstwem rozpoznania sytuacji, w której nie mogli zapewnić mu odpowiedniej opieki. Nie można adoptować dziecka porzuconego, dopóki nie zostanie ustalone, kim są jego biologiczni rodzice i gdzie przebywają. Nie wolno również adoptować dzieci cudzoziemek z krajów, które nie znalazły się na liście sygnatariuszy Konwencji Haskiej (lista państw znajduje się TUTAJ). Natomiast dziecko w wieku powyżej 13. lat samo musi wyrazić zgodę na adopcję.
Proces adopcyjny
Proces adopcyjny rozpoczyna się od rozmowy na temat jego przebiegu oraz motywacjach osób, które chcą mu się poddać. Dopiero po niej można przystąpić do kompletowania wymaganych dokumentów. Zakłada się wówczas teczkę kandydatów i umawia ich na rozmowę z psychologami i pedagogami. Tematem tych spotkań są: dzieci, stan zdrowia kandydatów oraz ich status materialny. Następnie nadchodzi czas na warsztaty, po których następuje rozmowa kwalifikacyjna. W tym momencie przyszli rodzice zapoznają się z sytuacją konkretnego dziecka i poznają szczegóły dotyczące jego zdrowia, jednak bez jego obecności. Jeśli na podstawie zaprezentowanych faktów rodzice zaakceptują dziecko, mogą się z nim spotkać w placówce adopcyjnej. Po takim spotkaniu wymaga się od nich ostatecznej decyzji. Wbrew pozorom, jest to trudny moment procesu adopcyjnego, gdyż może zdarzyć się tak, że to maluch nie zaakceptuje kandydatów.
Jeśli proces adopcyjny nie został wstrzymany do tego momentu, nadchodzi czas na kolejne odwiedziny dziecka, które można zabrać do domu dopiero po wyrażeniu zgody przez sąd, o którą wnosi opiekun prawny dziecka. Do zamknięcia sprawy brakuje już tylko ostatecznej decyzji sądu. Aby ją uzyskać składa się w Sądzie Rodzinnym wniosek i całą dokumentację zebraną dotychczas w ośrodku. Podczas gdy rodzice czekają na rozprawę, ich dom odwiedza kurator sądowy i pracownik z ośrodka adopcyjnego.
Od chwili orzeczenia zgody na adopcję przez sąd, musi upłynąć 21 dni na uprawomocnienie postanowienia. Wówczas rodzice adopcyjni otrzymują z urzędu stanu cywilnego nowy akt urodzenia dziecka z ich nazwiskiem. Często zmieniane jest przy tej okazji imię malucha.
Czas trwania takiego procesu, od dnia pierwszego spotkania, do zamknięcia sprawy, to nawet 3 lata.
Polska adopcja w liczbach
- W Polsce żyje około 96 tysięcy sierot. Większość z nich to sieroty społeczne, czyli dzieci, których rodzice żyją, ale z różnych powodów się nimi nie opiekują. Z pośród nich 66 tysięcy (a więc 2/3) znajduję się w różnego rodzaju rodzinach zastępczych.
- Około 50 tysięcy sierot wychowywanych jest rodzinach zastępczych spokrewnionych, tzn. takich, które tworzą zwykle dziadkowie lub dalsza rodzina. Za taką opiekę rodziny dostają wsparcie finansowe od państwa.
- Około 30 tysięcy dzieci znajduje się w domach dziecka, rodzinnych domach dziecka, pogotowiach opiekuńczych.
- Za procedurę związaną z adopcją odpowiadają powiaty. Spośród 400 powiatów, tylko w 100 funkcjonują ośrodki adopcyjne.
- Od 1. stycznia 2012 roku na terenie kraju działa ogółem 69 ośrodków adopcyjnych, w tym 28 ośrodków prowadzonych przez podmiot na zlecenie samorządów województwa (organizacje pozarządowe). Na terenie województwa dolnośląskiego znajdują sie zaledwie trzy ośrodki.
Biorąc pod uwagę statystyczne liczby małżeństw, które z powodu niepłodności byłyby potencjalnie zainteresowane adopcją, staje się ona niezwykle trudna, z racji dużej ilości tych ostatnich.
| województwo | statystyczna liczba małżeństw istniejących ogółem | liczba ośrodków | statystyczna liczba niepłodnych małżeństw | statystycznie przypadająca liczba małżeństw na ośrodek | |
| dolnośląskie | 649.100 | 3 | 216.366 | 72.122 |
W Polsce jest wiele organizacji działających na rzecz pomocy dzieciom mieszkającym w domach dziecka. Są to między innymi:
- Towarzystwo Nasz Dom http://www.towarzystwonaszdom.pl/
- Stowarzyszenie Misja Nadziej http://www.misjanadziei.org.pl/
- Fundacja Pomocy Dzieciom „DAR” http://www.fundacjadar.com.pl/
- Fundacja Przyjaciółka http://www.fundacja.przyjaciolka.pl/
- Fundacja Dziecko – Adopcja - Rodzina http://www.twoja-adopcja.pl/
Choć proces adopcyjny może wydawać się skomplikowany, a czas potrzebny na jego dokonanie bardzo długi, nie brakuje ludzi, którzy z chęcią mu się poddają. Dzięki niemu przyszli rodzice mają szansę obdarować kogoś swoją miłością, cierpliwością i troską. Dziecko z kolei staje się nierozerwalną częścią rodziny, co jest swego rodzaju obietnicą „normalnego” życia. Tak czy inaczej wszystko służy słusznej sprawie, dlatego warto wspierać każdego, kto „walczy”, stara się,… czeka na nowy dom.
Źródło: www.czaszdziecmi.pl
Nadesłał:
Czas z dziećmi
|
Wasze komentarze (0):
System komentarzy dostarcza serwis eGadki.pl
