Szczepienia przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B – nie tylko obowiązek ale i konieczność
|
Wirusowe zapalenie wątroby typu B jest jedną z groźniejszych chorób zakaźnych. 1/3 populacji jest zarażona wirusem, natomiast w Polsce liczbę nosicieli szacuje się na blisko 500 tysięcy. Dlatego też szczepienia przeciwko WZW typu B są obowiązkowe od 1989.
Systematycznie rozszerzano grupy objęte obowiązkowym i zalecanym szczepieniem. Skutkiem czego zapadalność na to schorzenie ciągle maleje. Jednak nadal około 65% populacji jest nieszczepiona.
- Wirusowym zapaleniem wątroby typu B (WZWB) można się zarazić poprzez kontakt z zakażoną krwią lub wydzielinami osoby chorej, podczas zabiegów kosmetycznych, stomatologicznych czy też w czasie pobytów w szpitalu. Do zakażeń może dojść w czasie porodów – mówi Henryka Mięgoć, specjalistka chorób zakaźnych z Humana Omeda Medica w Białymstoku.
Na świecie wirusem HBV zakażona jest 1/3 populacji. Choroba ta jest jedną z 10 przyczyn śmierci w skali globalnej, powoduje również przewlekłe stany zapalne prowadzące do marskości wątroby lub pierwotnego raka wątroby. W populacji światowej nosicielami HBV jest około 350 mln ludzi.
Zakażenie wirusem HBV 100-krotnie zwiesza ryzyko raka wątroby. Wg WHO ( Światowa Organizacja Zdrowia) wirus ten jest drugim po tytoniu czynnikiem rakotwórczym. Aż 15-25% dorosłych, u których w dzieciństwie rozpoznano przewlekłe WZW B umiera z powodu marskości wątroby lub raka pierwotnego wątroby.
W Polsce liczba nosicieli to ok. pół miliona osób. Wg. danych Państwowego Zakładu Higieny w 2016 roku w kraju zgłoszono 48 przypadków ostrego wirusowego zapalenia wątroby typu B oraz
3763 przypadki przewlekłego zapalenia.
- Dekadę wcześniej liczba ostrych zachorowań wynosiła 6 456 oraz 12 021 przypadków przewlekłego zakażenia. Widzimy zatem efekty profilaktycznego szczepienia przeciwko tej chorobie – dodaje specjalistka z Humana Medica Omeda.
Kto musi przyjąć szczepionkę obowiązkowo? Przede wszystkim uczniowie i studenci szkół medycznych, którzy nie byli szczepieni przeciw WZW typu B, pacjenci zakażeni wirusem zapalenia wątroby typu C, chorzy w fazie zaawansowanej choroby nerek i dializowani.
Oprócz tego, szczepienia zalecane są osobom, które ze względu na tryb życia lub wykonywane zajęcia są narażone na zakażenia związane z uszkodzeniem ciągłości tkanek lub poprzez kontakt seksualny; przewlekle chorym o wysokim ryzyku zakażenia; osobom cierpiącym na obniżoną odporność, cukrzykom, pacjentom w trakcie przygotowania do zabiegu, dzieciom i młodzieży, nieobjętym dotąd szczepieniami obowiązkowymi, seniorom, chorym na nowotwory układu krwiotwórczego ale też osobom podróżującym do rejonów świata o wysokiej zapadalności na WZW B.
- Schemat szczepień jest bardzo prosty. Należy przyjąć dwie dawki szczepionki w odstępie miesiąca, a trzecią po upływie 6 miesięcy od pierwszej dawki. Skuteczność szczepienia określana jest na 96%. Co ważne, nie wymagane są dawki przypominające przy prawidłowo przeprowadzonym szczepieniu podstawowym – mówi specjalistka z Omedy.
Chorzy z przewlekłymi chorobami nerek oraz hemodializowani wymagają jednak indywidualnego schematu szczepień.
- Niepożądane odczyny poszczepienne obserwowane po szczepieniu należą do łagodnych. Najczęściej zgłaszany jest ból w miejscu ukłucia, uczucie zmęczenia i ból głowy, podwyższona temperatura ciała – mówi dr Mięgoć i dodaje, że wprowadzenie szczepień profilaktycznych przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B do kalendarza szczepień (obowiązkowych i zalecanych) spowodowało istotne obniżenie się zapadalności i zmniejszenie liczby zachorowań na wirusowe zapalenie wątroby typu B oraz poprawę sytuacji epidemiologicznej w Polsce.
Nadesłał:
publicum
|
