W drugim etapie konkursu Future NOW jury czekało na projekty od 21 sierpnia do 31 października. Ta nowa kategoria konkursowa w międzynarodowym konkursie Tubądzin Design Awards powstała jako spontaniczna odpowiedź na pandemiczną rzeczywistość i wyzwania, z którymi zmuszona jest się mierzyć architektura już dzisiaj. Future NOW dołączyło do dotychczasowych kategorii TDA - Young Power, Everyday Design oraz Unlimited Architecture, stawiając przed architektami, projektantami i studentami kierunków związanych ze wzornictwem zadanie zaprojektowania rozwiązań dla przyszłości, która dzieje się na naszych oczach.

Sytuacja pandemiczna, w której na kilka tygodni wszyscy zostali unieruchomieni w domach spowodowała, że przestrzenie przeznaczone na co dzień do życia prywatnego zaczęły nabierać zupełnie nowych funkcji. Jury szukało projektów, które przedstawią rozwiązania projektowe oddające mobilność pomiędzy pracą a życiem prywatnym i posiadające możliwości szybkiej adaptacji do bieżących potrzeb ich użytkowników.

W drugim etapie konkursu, podobnie jak w pierwszym, liczba i rozmach nadesłanych prac zaskoczyły organizatorów. Przysłane prace konkursowe z 45 krajów spoza Europy. Ich autorzy zaproponowali projekty uwzględniające potrzeby lokalnej społeczności i tym samym zaproponowali nowe, ożywcze myślenie o architekturze i wzornictwie.

Tubądzin Design Awards to jeden z najbardziej cenionych międzynarodowych konkursów dla architektów. W tegorocznej edycji do organizatorów konkursu spłynęły 887 projektów pozytywnie zweryfikowanych, a do społeczności TDA dołączyli już przedstawiciele 83 krajów.

W II etapie Future NOW jury postanowiło przyznać nagrodę główną oraz pięć równorzędnych wyróżnień. Zwycięski projekt pochodzi z Malezji i jest autorstwa Yi Yang Chai. Autor projektu postanowił przyjrzeć się opuszczonym rzędom kamienic, szpecącym obecnie malezyjskie miasteczka, a kiedyś tętniącym życiem. Jeszcze nie tak dawno zamieszkiwane przez lokalną społeczność, ze sklepikami i rodzinnymi biznesami stanowią spuściznę historyczną kraju, przypominającą o postkolonialnej architekturze tego rejonu, są symbolem zbiorowej pamięci. Twórca projektu, w swoim projekcie pt. „Journey between the walls” postanowił odpowiedzieć na pytanie: „A gdyby tak nadać tym pustostanom drugie życie, a nie tylko czekać aż poddane zostaną konserwacji?”

Odpowiedź na to pytanie Yi Yang Chai dał w swojej pracy. Dzięki temu, że Malezja znajduje się w strefie klimatycznej obdarzonej piękną słoneczną pogodą, za główny element swojego projektu nagrodzony autor wybrał światło. Poprzez przeprojektowanie istniejących struktur budynków i interwencję naturalnego oświetlenia dziennego, architekt dał tej przestrzeni i pustostanom drugie życie. W nowym kształcie mogą stać się one zarówno muzeum dokumentującym wspomnienia lokalnej społeczności, jak i galerią, miejscem warsztatów i wydarzeń kulturalnych, małymi sklepikami, kawiarniami, kinami czy biblioteką.

Z kolei pięć wyróżnień przypadło projektom z trzech różnych kulturowo krajów. Otrzymali je (w kolejności alfabetycznej):

- Morteza Adib (Iran) za projekt przestrzeni parkowej, w której, poprzez proste rozwiązania architektoniczne – schody, mury, amfiteatr, deptaki wkomponowane w zieleń zaistnieć mogą zarówno miejsca do wypoczynku, prezentacji kultury, aktywności sportowych, czytelniczych i konsumpcyjnych.

- Abdolrahman Kadkohodasalei (Iran) za projekt pt. „Bridge House”, który jest propozycją budowlaną na czasy pandemii. Z jednej strony coraz więcej osób opuszcza miasta by zamieszkać blisko natury, z drugiej inwazja człowieka w środowisku zagraża ekosystemowi. Dom-most jest propozycją, która spełnia wszelkie wymogi mieszkalne, czy też przestrzeni komercyjnej, w minimalnym stopniu ingerując w przyrodę.

- Julia Kuśmierz (Polska) za projekt pt. „Mój azyl. Moja przestrzeń”. Projektantka zaproponowała przestrzeń, która spełnia zarówno funkcję mieszkania, jak i biura dla architekta.

- Elżbieta Szymańska (Polska) za projekt bryły architektonicznej spełniającej wiele funkcji – projektantka zaprojektowała budynek będący kontynuacją miejskiej przestrzeni publicznej, w formie spiętrzonych, otwartych tarasów. Obiekt mieści w sobie zarówno biura jak i przestrzeń kreatywnego rzemiosła, miejsce projektów społecznych itd.

- Leonardo Zanatta (Brazylia) za projekt „Urban Skin Experiment” – za stworzenie urządzenia technicznego w przestrzeni miasta, które wpisuje się w ideę bioniki i światową dyskusję o tym jak interakcje pomiędzy organizmami żywymi i technologią mogą pomóc rozwiązać wielkie problemy ekologii i środowiska w miastach. Projekt stwarza przestrzeń, w której m.in. złagodzony zostaje efekt cieplarniany, ludzie poruszają się bez samochodów, wegetacja roślin następuje syntetycznie, bez użycia świeżej wody, następuje absorbcja CO2 i zredukowany poziom energii, którą zużywa klimatyzacja.