Rozwój technologii w usługach przemysłowych
|
Cięcie i gięcie metali jako usługa przemysłowa podlega ciągłym przeobrażeniom. Rozwój wymusza potrzebę wykonywania coraz bardziej precyzyjnych, wytrzymałych i, co bardzo ważne, coraz bardziej powtarzalnych elementów.
Szeroko stosowane technologie cięcia i gięcia metali mają tę podstawową wadę, że poszczególne elementy nie są dokładnie takie same. Żeby to zaobserwować, wystarczy wybrać się do najbliższego hipermarketu budowlanego i przyjrzeć się dostępnym tam metalowym elementom, np. fragmentom ogrodzeń, balustrad albo kształtownikom.
Do cięcia wykorzystuje się technologie cięcia mechanicznego, laserowego i wibracyjnego. Gięcie metali może odbywać się na prasach albo polegać na profilowaniu, wyoblaniu, kuciu, walcowaniu albo na obróbce ręcznej.
Uzyskanie elementów metalowych o pożądanych właściwościach nie jest łatwe. Zależy między innymi od użytej technologii i urządzeń, prędkości odkształcania, smarowania oraz własności i jakości materiału podlegającego obróbce. Zadanie byłoby względnie proste, gdyby jedynym priorytetem był dobór najlepszej technologii i parametrów. Zawsze trzeba jednak uwzględniać też element ekonomiczny. Najlepsze rozwiązania są zwykle też najdroższe. Krótszy czas gięcia oznacza większą liczbę wytworzonych elementów i większe zyski, ale zbyt krótki może doprowadzić do obniżenia jakości produktu i związanych z tym strat. Dobór parametrów musi więc być zawsze optymalny, a poszczególne z nich wzajemnie na siebie oddziałują.
Metale mogą być cięte wodą lub laserem. Cięcie laserem kojarzy się z Gwiezdnymi Wojnami, ale cięcie metalu wodą to już prawdziwy surrealizm. W praktyce samą wodą można ciąć tylko kilka materiałów, a do cięcia metalu używa się niemal zawsze mieszanki wody i ścierniwa. Technologię cięcia wodą określa się jako waterjet, czego polskim odpowiednikiem są określenia: technologia wodno-ścierna lub technologia hydro-ścierna. Mieszanina wody i ścierniwa rozpędzona do 300 m/s pozwala ciąć nawet tytan. Użycie wody jest szczególnie korzystne tam, gdzie konieczne jest utrzymanie niskiej temperatury podczas cięcia. Na to nie pozwalają technologie wysokotemperaturowe tj. cięcie plazmowe i laserowe.
Laser tnie za pomocą wiązki fotonów. Plazma to z kolei wiązka jonów i elektronów. Bez wchodzenia w szczegóły własności fizyko-chemicznych obu technologii można w skrócie stwierdzić, że różnic pomiędzy obiema technologiami jest wiele. Wystarczy może powiedzieć, że w przypadku wiązki fotonów temperatura wytwarza się dopiero po zetknięciu z metalem, tymczasem plazma sama w sobie osiąga temperaturę od 10 tys. do 30 tys. K. W związku z tą i wieloma innymi różnicami metale pod wpływem lasera zachowują się inaczej niż przy obróbce plazmą, przy czym żadnej z technologii nie można z góry uznać za lepszą lub gorszą. Niestety cięcie laserem lub plazmą obniża wytrzymałość aluminium.
Nadesłał:
Meble metalowe, obróbka metali- Rotax
http://www.rotaxbydgoszcz.pl 
|
