Co to jest hemodializa?
2013-01-28
Hemodializa to zabieg leczniczy, w trakcie którego z krwi pacjenta usuwane są nagromadzone w niej zbędne substancje, przede wszystkim głównie produkty przemiany materii oraz nadmiar wody.
Procedura ta odbywa się w specjalnym filtrze – dializatorze, który jest zbudowany z tysięcy bardzo cienkich rurek, którymi płynie krew chorego. Rurki są zanurzone w płynie dializacyjnym o specjalnie dobranym składzie chemicznym. To do niego, poprzez ścianki rurek przenikają związki chemiczne o małych cząsteczkach. Są to niepotrzebne substancje, których stężenie we krwi jest za duże. Po przejściu do płynu dializacyjnego są wraz z nim usuwane. Natomiast nadmiar wody jest usuwany dzięki większemu ciśnieniu wewnątrz rurek. Wszystkie te procesy zachodzą jednocześnie w trakcie hemodializy i są nadzorowane przez elektroniczne układy aparatu do hemodializy, popularnie nazywanego „sztuczna nerką”.
Jeśli dla konkretnego pacjenta zostanie wybrana jako metoda leczenia nerkozastępczego hemodializy, to kilka miesięcy przed ich rozpoczęciem należy rozpocząć przygotowania polegające na wytworzeniu tzw. dostępu naczyniowego. Będzie on służył do pobierania krwi z naczyń krwionośnych chorego i jej oddawania po oczyszczeniu w dializatorze.
Istnieją trzy rodzaje dostępu naczyniowego do hemodializy. Pierwszym i najlepszym z nich jest przetoka tętniczo-żylna z żył własnych pacjenta. Powstaje w wyniku chirurgicznego połączenia żyły i tętnicy, co zwykle wykonywane jest na przedramieniu ręki niedominującej. W jego następstwie przez żyły przepływa więcej krwi, ich średnica się powiększa, a ściany pogrubiają. Jest to tzw. dojrzewanie przetoki, trwające około miesiąca. Na początku hemodializy do żył przetoki wkłuwa się dwie igły – jedną krew płynie do dializatora, drugą wraca do żyły. Sprawna przetoka może służyć wiele lat, oczywiście w przypadku, gdy regularnie jest przeprowadzane badanie przetoki tętniczo-żylnej.
Drugim sposobem jest sztuczna przetoka tętniczo-żylna, którą wykonuje się poprzez wszczepienie sztucznego naczynia pomiędzy tętnicę a żyłę. Jest to elastyczna rurka, do której później wkłuwa się igły dializacyjne. Działa i jest umiejscowiona tak jak naturalna przetoka, jednak w jej wypadku częściej występują powikłania – zwężenia, zakrzepy oraz zakażenia.
Ostatnim sposobem jest cewnik naczyniowy typu permanentnego, który wszczepia się osobom, u których nie można wytworzyć żadnej przetoki naczyniowej. Jest to elastyczna rurka mająca dwa kanały, której jeden koniec znajduje się w dużej żyle, np. blisko serca, a drugi wewnątrz ciała. Cewnik znajduje się najczęściej na klatce piersiowej chorego. Największe trudności związane z użyciem cewnika to zakrzepy i zakażenia.
Hemodializy wykonywane są w specjalistycznych ośrodkach, przez wyszkolony personel medyczny, w konkretnie wyznaczonych terminach. Najczęściej są to 3 dni w tygodniu i przeciętnie trwa 3-5 godzin. Leczenie hemodializami wymaga dyscypliny ze strony chorego, głównie w zakresie ograniczonego spożywania wody i soli, a także konieczności regularnego zgłaszania się na zabieg. Pacjent musi zaakceptować te niedogodności, jednak nie oznacza to, że musi on rezygnować z pracy, aktywności fizycznej, rodziny i reszty życia społecznego. Wszystkie te czynniki mają pozytywny wpływ na samopoczucie chorego, dlatego powinny być obecne w jego życiu. Wielu chorych błędnie myśli, że musi zrezygnować z pracy czy też z wyjazdów, zarówno tych związanych z pracą, jak i wakacyjnych. Na szczęście zmienia się to za sprawą propagowania zjawiska dializ gościnnych. Wszystkie polskie placówki prowadzące hemodializę przyjmują pacjentów podróżujących, dzieje się tak także poza granicami naszego kraju. Sieć placówek przeprowadzających gościnne dializy jest ogólnie dostępna, wystarczy wcześniej się do nich zgłosić. Dodatkowo w sieci powstała baza Neftrip, w której można znaleźć listę hoteli spełniających standardy dla osób dializujących się. Dlatego chorzy powinni pamiętać, że nieodwracalna niewydolność nerek nie jest wyrokiem i po niedużej reorganizacji będą oni mogli prowadzić normalne życie.
Hemodializa to zabieg leczniczy, w trakcie którego z krwi pacjenta usuwane są nagromadzone w niej zbędne substancje, przede wszystkim głównie produkty przemiany materii oraz nadmiar wody.
Jeśli dla konkretnego pacjenta zostanie wybrana jako metoda leczenia nerkozastępczego hemodializy, to kilka miesięcy przed ich rozpoczęciem należy rozpocząć przygotowania polegające na wytworzeniu tzw. dostępu naczyniowego. Będzie on służył do pobierania krwi z naczyń krwionośnych chorego i jej oddawania po oczyszczeniu w dializatorze.
Istnieją trzy rodzaje dostępu naczyniowego do hemodializy. Pierwszym i najlepszym z nich jest przetoka tętniczo-żylna z żył własnych pacjenta. Powstaje w wyniku chirurgicznego połączenia żyły i tętnicy, co zwykle wykonywane jest na przedramieniu ręki niedominującej. W jego następstwie przez żyły przepływa więcej krwi, ich średnica się powiększa, a ściany pogrubiają. Jest to tzw. dojrzewanie przetoki, trwające około miesiąca. Na początku hemodializy do żył przetoki wkłuwa się dwie igły – jedną krew płynie do dializatora, drugą wraca do żyły. Sprawna przetoka może służyć wiele lat, oczywiście w przypadku, gdy regularnie jest przeprowadzane badanie przetoki tętniczo-żylnej.
Drugim sposobem jest sztuczna przetoka tętniczo-żylna, którą wykonuje się poprzez wszczepienie sztucznego naczynia pomiędzy tętnicę a żyłę. Jest to elastyczna rurka, do której później wkłuwa się igły dializacyjne. Działa i jest umiejscowiona tak jak naturalna przetoka, jednak w jej wypadku częściej występują powikłania – zwężenia, zakrzepy oraz zakażenia.
Ostatnim sposobem jest cewnik naczyniowy typu permanentnego, który wszczepia się osobom, u których nie można wytworzyć żadnej przetoki naczyniowej. Jest to elastyczna rurka mająca dwa kanały, której jeden koniec znajduje się w dużej żyle, np. blisko serca, a drugi wewnątrz ciała. Cewnik znajduje się najczęściej na klatce piersiowej chorego. Największe trudności związane z użyciem cewnika to zakrzepy i zakażenia.
Hemodializy wykonywane są w specjalistycznych ośrodkach, przez wyszkolony personel medyczny, w konkretnie wyznaczonych terminach. Najczęściej są to 3 dni w tygodniu i przeciętnie trwa 3-5 godzin. Leczenie hemodializami wymaga dyscypliny ze strony chorego, głównie w zakresie ograniczonego spożywania wody i soli, a także konieczności regularnego zgłaszania się na zabieg. Pacjent musi zaakceptować te niedogodności, jednak nie oznacza to, że musi on rezygnować z pracy, aktywności fizycznej, rodziny i reszty życia społecznego. Wszystkie te czynniki mają pozytywny wpływ na samopoczucie chorego, dlatego powinny być obecne w jego życiu. Wielu chorych błędnie myśli, że musi zrezygnować z pracy czy też z wyjazdów, zarówno tych związanych z pracą, jak i wakacyjnych. Na szczęście zmienia się to za sprawą propagowania zjawiska dializ gościnnych. Wszystkie polskie placówki prowadzące hemodializę przyjmują pacjentów podróżujących, dzieje się tak także poza granicami naszego kraju. Sieć placówek przeprowadzających gościnne dializy jest ogólnie dostępna, wystarczy wcześniej się do nich zgłosić. Dodatkowo w sieci powstała baza Neftrip, w której można znaleźć listę hoteli spełniających standardy dla osób dializujących się. Dlatego chorzy powinni pamiętać, że nieodwracalna niewydolność nerek nie jest wyrokiem i po niedużej reorganizacji będą oni mogli prowadzić normalne życie.
Nadesłał:
rzeszo_wianka
|
Wasze komentarze (0):
System komentarzy dostarcza serwis eGadki.pl
