Jak na Mazury to do... Puszczy
|
Mazury na ogół kojarzą się z jeziorami, jednak miłośnicy turystyki wiedzą, że nie tylko to jest ich największym atutem. Na Mazury możemy się wybrać do puszczy, możemy też popłynąć kajakiem Krutynią lub Gołdapą.
Zajmijmy się jednak puszczami i tym regionie są to: Piska, Romincka, Borecka i część Napiwodzko-Ramudzkiej. Z tymi kompleksami leśnymi wiążą się nie tylko ciekawe przykłady fauny i flory, ale również zabytki i ciekawi ludzie. Puszcze różnią się też zdecydowanie co do zajmowanej przez lasy powierzchni.
Zajmuje największy obszar (około 1000 km kw.) i do jej największych atutów należy bliskość kilku wielkich jezior Mazurskich ze Śniardwami włącznie. W puszczy tej, tuż nad samym Jeziorem Nidzkim znajduje się Leśniczówka Pranie, czyli Muzeum im. Konstantego I. Gałczyńskiego. Już przed kilkoma dziesięcioleciami z tym terenem związali swoje losy znani pisarze i artyści.
W Praniu tworzył autor "Kroniki Olsztyńskiej", częstym gościem tego miejsca była Agnieszka Osiecka. W okolicy mieszkali między innymi - Jerzy Putrament i Bogdan Czeszko. Natomiast muzeum w Praniu w sezonie letnim proponuje wiele atrakcji kulturalnych, wśród nich koncerty i podsumowanie ogólnopolskiego konkursu poetyckiego "Orfeusz".
W Puszczy Piskiej znajduje się kilkanaście rezerwatów przyrody.
Puszcza Borecka
Powierzchnia Puszczy Boreckiej to około 230 km kw. Te lasy zainteresowanym mogą kojarzyć się przede wszystkim z żubrami, które stosunkowo łatwo jest wypatrzeć w Wolisku, w specjalnej zagrodzie. Istotnym atutem tych lasów jest duży stopień naturalności zbiorowisk roślinnych. Stąd jest blisko do Wielkich Jezior Mazurskich, warto jest też zajechać do pobliskiego, urokliwego skupiska niedużych jeziorek rynnowych. Są to: Łaźno, Szwałk, Szwałk Wielki, Pilwąg i Litygajno.
Okolice puszczy upodobali sobie przybysze z dużych miast, inwestując w tutejsze nieruchomości oraz ziemię.
Puszcza Romincka
Mimo tego, że zajmuje mniejszą powierzchnię (150 km kw.), jest najbardziej legendarną z puszcz mazurskich, między innymi za sprawą rominckiego jelenia i cesarza Wilhelma II, który na przełomie dwóch poprzednich wieków miał w tym miejscu swój rewir łowiecki (był to potem rewir łowiecki łowczego III Rzeszy).
Cesarz po największych, upolowanych przez siebie jeleniach, pozostawiał oryginalne pomniki w postaci głazów z inskrypcjami. Kilkanaście takich głazów można spotkać w puszczy do dziś - część po stronie rosyjskiej, ponieważ ten kompleks przedzielony jest granicą.
Od strony zachodniej, przed jeziorem Gołdap znajdują się pozostałości bunkrów po byłej kwaterze Luftwaffe. Tu znajdowała się hamownia do silników rakiet V-2.
Część polska puszczy Rominckiej jest jednocześnie parkiem krajobrazowym. Tu również znajdują się rezerwaty przyrody, które warto odwiedzać o każdej porze roku.
Nadesłał:
slawek
|
